Eerst optimaliseren Vitamine K2 voor behandeling tegen osteoporose
Een recente studie onder ouderen met osteoporose, laat zien dat het zinvol is om eerst de vitamine K-status te bepalen, voordat begonnen wordt met de behandeling met bisfosfonaten. Vitamine K, met name vitamine K2, is nodig voor de omzetting van het boteiwit osteocalcine naar de actieve vorm (cOC) en speelt een belangrijke rol voor de mineralendichtheid van het bot. Bepaling van de serumspiegels van osteocalcine geeft informatie over het individuele fractuurrisico.
Uit deze nieuwe studie blijkt dat verhoogde serumspiegels van niet-actief osteocalcine (ucOC) een hoger risico geeft op fracturen, ondanks de behandeling met bisfosfonaten [1].
Dit is de conclusie van een Japanse studie die werd uitgevoerd bij 231 ouderen (gemiddeld 70 jaar) met osteoporose. Deze patiënten werden allemaal behandeld met bisfosfonaten (alendronaat of risedronaat) en werden 3,4 jaar lang geobserveerd om het eventuele optreden van fracturen te volgen. In totaal werden er bij 71 patiënten nieuwe fracturen geconstateerd.
De incidentie van deze fracturen stond in relatie met bekende risicofactoren, zoals hogere leeftijd, aantal eerdere fracturen en lage botdichtheid. Nieuw was echter de bevinding dat de serumspiegels van niet-actief osteocalcine (gemeten aan het begin van de therapie) duidelijk hoger waren bij de patiënten met nieuwe fracturen, dan bij degenen die geen fracturen kregen.
Dit betekent dat het niet efficiënt is om (oudere) patiënten met standaardtherapie te behandelen, zolang er onvoldoende actief osteocalcine aanwezig is. Vele klinische studies hebben aangetoond dat suppletie met vitamine K2 de serumspiegels van niet-actief osteocalcine (ucOC) verlaagt en van actief osteocalcine (cOC) verhoogt. De verhouding tussen cOC en ucOC kan daarom worden gebruikt om de vitamine K-status van het lichaam te beoordelen.
Deze studie laat zien dat het rationeel is om voorafgaand aan de behandeling met bisfosfonaten, de vitamine K-status te bepalen aan de hand van osteocalcine en zonodig te suppleren met vitamine K2.
Verschillende studies bij postmenopauzale vrouwen met osteoporose hebben laten zien dat gelijktijdige suppletie met vitamine K2 bij de behandeling met bisfosfonaten tot een grotere toename van de botdichtheid leiden. Desondanks wijst een studie met een proefdiermodel voor postmenopauzale osteoporose er op, dat het nog beter zou zijn eerst een periode te suppleren met vitamine K2 om pas daarna een bisfosfonaat te gebruiken. Dat zou efficiënter zijn dan gelijktijdig gebruik [2].
Vitamine K2 stimuleert de vorming van de botmatrix en zou zo zorgen voor een betere ‘inbedding’ van mineralen (calcium, magnesium) onder invloed van een bisfosfonaat [2]. Dit resulteert in een hogere botdichtheid.
Bronnen:
1. Shiraki M, Yamazaki Y, Shiraki Y, et al. High level of serum undercarboxylated osteocalcin in patients with incident fractures during bisphosphonate treatment. J Bone Miner Metab. 2010 Sep;28(5):578-84. Epub 2010 Mar 11.
2. Matsumoto Y, Mikuni-Takagaki Y, Kozai Y, et al. Prior treatment with vitamin K(2) significantly improves the efficacy of risedronate. Osteoporos Int. 2009 Nov;20(11):1863-72. Epub 2009 Mar 12
Bron: Nieuwsbrief Springfield
Een recente studie onder ouderen met osteoporose, laat zien dat het zinvol is om eerst de vitamine K-status te bepalen, voordat begonnen wordt met de behandeling met bisfosfonaten. Vitamine K, met name vitamine K2, is nodig voor de omzetting van het boteiwit osteocalcine naar de actieve vorm (cOC) en speelt een belangrijke rol voor de mineralendichtheid van het bot. Bepaling van de serumspiegels van osteocalcine geeft informatie over het individuele fractuurrisico.
Uit deze nieuwe studie blijkt dat verhoogde serumspiegels van niet-actief osteocalcine (ucOC) een hoger risico geeft op fracturen, ondanks de behandeling met bisfosfonaten [1].
Dit is de conclusie van een Japanse studie die werd uitgevoerd bij 231 ouderen (gemiddeld 70 jaar) met osteoporose. Deze patiënten werden allemaal behandeld met bisfosfonaten (alendronaat of risedronaat) en werden 3,4 jaar lang geobserveerd om het eventuele optreden van fracturen te volgen. In totaal werden er bij 71 patiënten nieuwe fracturen geconstateerd.
De incidentie van deze fracturen stond in relatie met bekende risicofactoren, zoals hogere leeftijd, aantal eerdere fracturen en lage botdichtheid. Nieuw was echter de bevinding dat de serumspiegels van niet-actief osteocalcine (gemeten aan het begin van de therapie) duidelijk hoger waren bij de patiënten met nieuwe fracturen, dan bij degenen die geen fracturen kregen.
Dit betekent dat het niet efficiënt is om (oudere) patiënten met standaardtherapie te behandelen, zolang er onvoldoende actief osteocalcine aanwezig is. Vele klinische studies hebben aangetoond dat suppletie met vitamine K2 de serumspiegels van niet-actief osteocalcine (ucOC) verlaagt en van actief osteocalcine (cOC) verhoogt. De verhouding tussen cOC en ucOC kan daarom worden gebruikt om de vitamine K-status van het lichaam te beoordelen.
Deze studie laat zien dat het rationeel is om voorafgaand aan de behandeling met bisfosfonaten, de vitamine K-status te bepalen aan de hand van osteocalcine en zonodig te suppleren met vitamine K2.
Verschillende studies bij postmenopauzale vrouwen met osteoporose hebben laten zien dat gelijktijdige suppletie met vitamine K2 bij de behandeling met bisfosfonaten tot een grotere toename van de botdichtheid leiden. Desondanks wijst een studie met een proefdiermodel voor postmenopauzale osteoporose er op, dat het nog beter zou zijn eerst een periode te suppleren met vitamine K2 om pas daarna een bisfosfonaat te gebruiken. Dat zou efficiënter zijn dan gelijktijdig gebruik [2].
Vitamine K2 stimuleert de vorming van de botmatrix en zou zo zorgen voor een betere ‘inbedding’ van mineralen (calcium, magnesium) onder invloed van een bisfosfonaat [2]. Dit resulteert in een hogere botdichtheid.
Bronnen:
1. Shiraki M, Yamazaki Y, Shiraki Y, et al. High level of serum undercarboxylated osteocalcin in patients with incident fractures during bisphosphonate treatment. J Bone Miner Metab. 2010 Sep;28(5):578-84. Epub 2010 Mar 11.
2. Matsumoto Y, Mikuni-Takagaki Y, Kozai Y, et al. Prior treatment with vitamin K(2) significantly improves the efficacy of risedronate. Osteoporos Int. 2009 Nov;20(11):1863-72. Epub 2009 Mar 12
Bron: Nieuwsbrief Springfield
