Visolie stuurt "anti-diabetes" genen aan
De PPARgamma-receptor fungeert als een prominente transcriptiefactor die de differentiatie van vetcellen reguleert en een belangrijke rol speelt in het glucosemetabolisme. Dat vetzuren als arachidonzuur, eicosapentaeenzuur (EPA) en docosahexaeenzuur (DHA) deze celkernreceptor kunnen activeren was via meerdere in vitro studies al vastgesteld.
Het stond echter nog niet vast of visolie deze receptor ook direct in vivo kon beïnvloeden. De onderzoekers hebben daarom een vier maanden durend onderzoek met muizen geïnitieerd en de effecten van visolie vergeleken met Rosiglitazon, een diabetesmedicijn dat speciaal ontwikkeld is om de PPARgamma-receptor te activeren.
De muizen bestonden uit een ‘wildtype’ en speciale transgene muizen met een overexpressie van PPARgamma-receptoren in het spierweefsel. De transgene muizen kregen bij hun voeding verzadigd rundvet of visolie. Visolie vertoonde een activatie van genen die betrokken zijn bij het metabolisme van de vetcel en de cellulaire opname van glucose, wat leidde tot een lagere plasmaglucosespiegel.
De onderzoekers stelden vast dat visolie, en dan met name de meervoudig onverzadigde omega-3-vetzuren EPA en DHA, evenals Rosiglitazon de genexpressie van onder andere het glucosetransporteiwit Glut-4 in skeletspieren deed toenemen. Opvallend was dat muizen die Rosiglitazon kregen minder aten dan de dieren die visolie kregen, maar dat visolie wél leidde tot gewichtsreductie en afname van vetweefsel, terwijl Rosiglitazon dat niet deed. Dit kwam overeen met de onderzoeksresultaten die aantoonden dat visolie slechts bepaalde typen adipogene genen activeerde en dat daarbij ook geen vetstapeling in spierweefsel optrad.
Visolie leidde ook tot een toename van het adiponectine - een hormoonstof die door vetweefsel wordt geproduceerd en geassocieerd wordt met lagere glucosespiegels, gewichtsreductie en anti-inflammatoire effecten.
De onderzoekers concludeerden dat EPA en DHA beschouwd kunnen worden als een natuurlijke regulator van de glucoseopname en dat dit vooral wordt gemedieerd door activering van de PPARgamma-receptor.
Voor meer informatie bekijk de monografie van Omega-3 vetzuren (algemeen), Omega-3 vetzuren (DHA) of Omega-3 vetzuren (EPA).
Referenties
Yu Y.H., Wu SC, Cheng WTK, et al. The function of porcine PPARγ and dietary fish oil effect on the expression of lipid and glucose metabolism related genes. Journal of Nutritional Biochemistry Published online ahead of print, doi: 10.1016/j.jnutbio.2010.01.006
Bron: Nieuwsbrief Natura Foundation
De PPARgamma-receptor fungeert als een prominente transcriptiefactor die de differentiatie van vetcellen reguleert en een belangrijke rol speelt in het glucosemetabolisme. Dat vetzuren als arachidonzuur, eicosapentaeenzuur (EPA) en docosahexaeenzuur (DHA) deze celkernreceptor kunnen activeren was via meerdere in vitro studies al vastgesteld.
Het stond echter nog niet vast of visolie deze receptor ook direct in vivo kon beïnvloeden. De onderzoekers hebben daarom een vier maanden durend onderzoek met muizen geïnitieerd en de effecten van visolie vergeleken met Rosiglitazon, een diabetesmedicijn dat speciaal ontwikkeld is om de PPARgamma-receptor te activeren.
De muizen bestonden uit een ‘wildtype’ en speciale transgene muizen met een overexpressie van PPARgamma-receptoren in het spierweefsel. De transgene muizen kregen bij hun voeding verzadigd rundvet of visolie. Visolie vertoonde een activatie van genen die betrokken zijn bij het metabolisme van de vetcel en de cellulaire opname van glucose, wat leidde tot een lagere plasmaglucosespiegel.
De onderzoekers stelden vast dat visolie, en dan met name de meervoudig onverzadigde omega-3-vetzuren EPA en DHA, evenals Rosiglitazon de genexpressie van onder andere het glucosetransporteiwit Glut-4 in skeletspieren deed toenemen. Opvallend was dat muizen die Rosiglitazon kregen minder aten dan de dieren die visolie kregen, maar dat visolie wél leidde tot gewichtsreductie en afname van vetweefsel, terwijl Rosiglitazon dat niet deed. Dit kwam overeen met de onderzoeksresultaten die aantoonden dat visolie slechts bepaalde typen adipogene genen activeerde en dat daarbij ook geen vetstapeling in spierweefsel optrad.
Visolie leidde ook tot een toename van het adiponectine - een hormoonstof die door vetweefsel wordt geproduceerd en geassocieerd wordt met lagere glucosespiegels, gewichtsreductie en anti-inflammatoire effecten.
De onderzoekers concludeerden dat EPA en DHA beschouwd kunnen worden als een natuurlijke regulator van de glucoseopname en dat dit vooral wordt gemedieerd door activering van de PPARgamma-receptor.
Voor meer informatie bekijk de monografie van Omega-3 vetzuren (algemeen), Omega-3 vetzuren (DHA) of Omega-3 vetzuren (EPA).
Referenties
Yu Y.H., Wu SC, Cheng WTK, et al. The function of porcine PPARγ and dietary fish oil effect on the expression of lipid and glucose metabolism related genes. Journal of Nutritional Biochemistry Published online ahead of print, doi: 10.1016/j.jnutbio.2010.01.006
Bron: Nieuwsbrief Natura Foundation
